@mkwa, "kultura pracy"
Ale właśnie o tym HJC pisze: na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku Europejczycy czy Amerykanie tak właśnie postrzegali Japończyków — jako zbyt zindywidualizowanych, niezdolnych do podporządkowania się hierarchii itp. Później, w dwudziestym wieku, to samo o Koreańczykach; wcześniej, koło połowy dziewiętnastego — Anglicy o Niemcach. HJC stawia w tamtym rozdziale tezę, że zmiany kultury pracy, czy "charakteru narodowego" postępują za reformami ekonomicznymi, nie odwrotnie.
Ale właśnie o tym HJC pisze: na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku Europejczycy czy Amerykanie tak właśnie postrzegali Japończyków — jako zbyt zindywidualizowanych, niezdolnych do podporządkowania się hierarchii itp. Później, w dwudziestym wieku, to samo o Koreańczykach; wcześniej, koło połowy dziewiętnastego — Anglicy o Niemcach. HJC stawia w tamtym rozdziale tezę, że zmiany kultury pracy, czy "charakteru narodowego" postępują za reformami ekonomicznymi, nie odwrotnie.