@wo:
"No więc naprawdę I-III to wyłącznie socjalizacja. Nic kompletnie z tych lat nie wynika, jeśli chodzi o późniejsze osiągnięcia edukacyjne, a już zupełnie nic jeśli chodzi o dorosłe życie".
Niestety mylisz się. Przypadek bartsa to raczej wyjątek od reguły. Nie jestem w stanie teraz podać źródła, bo pamiętam to jedynie z wykładów z pedagogiki na studiach, ale na wyniki dziecka ma bardzo duży wpływ to, jak jest ono postrzegane i ten wpływ się powiększa z każdym rokiem nauki. Przeprowadzono badania (znowu, niestety nie jestem w stanie podać źródła ani szczegółów na ten temat, więc nie pogniewam się, jeśli nikt nie potraktuje tego poważnie, ale też nie pisałbym tego, gdybym sobie to po prostu wymyślił, bo po co), w których sprawdzano poziom wiedzy i umiejętności dzieci oraz to, jak są postrzegane przez nauczających. Otóż okazało się, że dzieci, które były oceniane jako leniwe i głupie, uczyły się coraz gorzej, natomiast dzieci oceniane jako pracowite i mądre - odwrotnie. Co bardzo istotne, w pierwszej grupie były także dzieci mające na początku lepsze wyniki niż dzieci z drugiej grupy, wynik badań nie zależał od tego czy dane dziecko faktycznie było zdolne i pracowite czy nie.
Co więcej, różnice te pogłębiają się z czasem.
Nie ma tu większego znaczenia czy wiedza i umiejętności nauczane w ciągu 3 pierwszych lat szkoły są istotne czy nie. Dzieci uczą się wtedy także, że są mądre lub głupie, pracowite lub nie i dostosowują swoje zachowanie do tych ocen. Wydaje mi się (ale tego już nie pamiętam z wykładów), że z tego samego powodu dziewczynki wykazują pewne cechy częściej niż chłopcy i odwrotnie.
Oczywiście olbrzymi, pewnie większy od szkoły, wpływ na to ma na pewno także rodzina, więc w sumie zgadzam się z tą tym apelem:
"Apeluję więc do rodziców, żeby podchodzili do tego z wyluzowaniem, bez histerycznego helicopter parenting ("ojej, ma złe stopnie z polskiego w drugiej klasie podstawówki, co to będzie co to będzie")"
"No więc naprawdę I-III to wyłącznie socjalizacja. Nic kompletnie z tych lat nie wynika, jeśli chodzi o późniejsze osiągnięcia edukacyjne, a już zupełnie nic jeśli chodzi o dorosłe życie".
Niestety mylisz się. Przypadek bartsa to raczej wyjątek od reguły. Nie jestem w stanie teraz podać źródła, bo pamiętam to jedynie z wykładów z pedagogiki na studiach, ale na wyniki dziecka ma bardzo duży wpływ to, jak jest ono postrzegane i ten wpływ się powiększa z każdym rokiem nauki. Przeprowadzono badania (znowu, niestety nie jestem w stanie podać źródła ani szczegółów na ten temat, więc nie pogniewam się, jeśli nikt nie potraktuje tego poważnie, ale też nie pisałbym tego, gdybym sobie to po prostu wymyślił, bo po co), w których sprawdzano poziom wiedzy i umiejętności dzieci oraz to, jak są postrzegane przez nauczających. Otóż okazało się, że dzieci, które były oceniane jako leniwe i głupie, uczyły się coraz gorzej, natomiast dzieci oceniane jako pracowite i mądre - odwrotnie. Co bardzo istotne, w pierwszej grupie były także dzieci mające na początku lepsze wyniki niż dzieci z drugiej grupy, wynik badań nie zależał od tego czy dane dziecko faktycznie było zdolne i pracowite czy nie.
Co więcej, różnice te pogłębiają się z czasem.
Nie ma tu większego znaczenia czy wiedza i umiejętności nauczane w ciągu 3 pierwszych lat szkoły są istotne czy nie. Dzieci uczą się wtedy także, że są mądre lub głupie, pracowite lub nie i dostosowują swoje zachowanie do tych ocen. Wydaje mi się (ale tego już nie pamiętam z wykładów), że z tego samego powodu dziewczynki wykazują pewne cechy częściej niż chłopcy i odwrotnie.
Oczywiście olbrzymi, pewnie większy od szkoły, wpływ na to ma na pewno także rodzina, więc w sumie zgadzam się z tą tym apelem:
"Apeluję więc do rodziców, żeby podchodzili do tego z wyluzowaniem, bez histerycznego helicopter parenting ("ojej, ma złe stopnie z polskiego w drugiej klasie podstawówki, co to będzie co to będzie")"